Σκέφτομαι μερικές φορές ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Δεν μου αρέσει να πιστεύω στις συμπτώσεις, γιατί απλούστατα αυτό σημαίνει ότι τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα και εμείς ουσιαστικά δεν κάνουμε τίποτα! Το διασκεδαστικό είναι ότι και για όσους πιστεύουν στις συμπτώσεις υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία και για όσους δεν πιστεύουν στις συμπτώσεις επίσης. Οι λεγόμενες δύο όψεις του νομίσματος, αν θέλετε. 
Σύμπτωση πρώτη: Τις περασμένες εβδομάδες είχε ξεκινήσει κάτι να κινείται στα ΜΜΕ σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Και πάνω που λέμε "επιτέλους μας προσέχουν λιγάκι" πάει ο Στρος Καν και αποπειράται να βιάσει μια καμαριέρα - θου Κύριε! Συλλαμβάνεται (το πετυχημένο θα ήταν το "επ' αυτοφώρω", αλλά και το "στην συνέχεια" μας κάνει), προφυλακίζεται και ξαφνικά όλος ο κόσμος ασχολείται με τον νέο Μπερλουσκόνι και έχει ξεχάσει όλα τα άλλα... Πού είναι η σύμπτωση θα μου πείτε; Αυτή έγκειται στο γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο η συναυλία διαμαρτυρίας που διοργάνωσε το Κ.Ω.Θ. επισκιάστηκε από το sex scandal και έτσι δεν είδαμε δημοσιογράφους να καλύπτουν τα πολιτισμικά τεκτενόμενα! Θα μου πείτε πάλι "μα και το sex scandal πολιτισμικό γεγονός είναι!" Εμ, βέβαια, τέτοιοι που είμαστε, και αυτό πολιτισμικό γεγονός το θεωρούμε!
Σύμπτωση δεύτερη: Είχα εδώ και μήνες να δω μια παλιά καθηγήτρια από το Πανεπιστήμιο. Την πέτυχα στην συναυλία και από εκείνη έμαθα ότι το Κ.Ω.Θ. συζητήθηκε και σε ένα από τα Δημοτικά Συμβούλια. Εκεί μάλιστα είπαν - δεν γνωρίζω ποιοί και από ποια παράταξη - ότι το Κ.Ω.Θ. είναι πολύ κλεισμένο στον εαυτό του και καλό θα ήταν να ανοιχτεί και να κάνει ορισμένες δράσεις, ώστε να το γνωρίσει η πόλη! Και αναρωτιέμαι εγώ με το αθώο μυαλό μου: Μα καλά, όλες οι συναυλίες που γίνονται στο Ωδείο είναι ανοιχτές στο κοινό και μάλιστα με δωρεάν είσοδο! Πώς είναι δυνατόν να λένε ότι δεν ανοίγεται; Προφανώς κάπου κολλάει η διαφήμιση... Όσοι του Κ.Ω.Θ. μπούνε στον κόπο να το διαβάσουν αυτό το ταπεινό αρθράκι, παρακαλώ να μου δηλώσουν αν είναι αλήθεια και τι παίζεται με την διαφήμιση των εκδηλώσεων, ώστε να ξέρουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο! Και αν, βρε αδερφέ, έχετε πρόβλημα με την διαφήμιση, ζητείστε λίγη βοήθεια! Τόσοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να σας εξυπηρετήσουν! Συν Αθηνά και χείρα κίνει δεν λένε; (Αν είναι ανορθόγραφο συγχωρείστε με, εγώ της Αγγλικής φιλολογίας είμαι...) Τώρα με το Ίντερνετ όλα μπορούν να γίνουν!
Τέλος πάντων, τέλος οι συμπτώσεις, ας γυρίσω στον Μπαχ και το μπάχαλο. Κατά γενική ομολογία όσων είδαν τον τίτλο, ήταν σίγουρα από τους πιο επιτυχημένους ever (ενισχύεται η άποψη του Κανάκη ότι ο Θεός του χιούμορ αγαπάει την Ελλάδα, αφού τόσα ωραία προκύπτουν από την ελληνική γλώσσα, ξεκινώντας από ξένες λέξεις και εκφράσεις. Αν είναι όμως να μας αγαπάει μόνο ο Θεός του χιούμορ, την κάτσαμε την βάρκα!) Η προσέλευση του κόσμου τεράστια - πρέπει να ομολογήσω ότι είχα να δω τόσο κόσμο (ακόμα και όρθιους) στην αίθουσα από την τελευταία συναυλία της Ορχήστρας της Μέσης πριν μερικά χρονάκια... Οι εικόνες τα λένε όλα! Τρομερά θετικό το γεγονός ότι ήρθαν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, δίχνοντας ολοφάνερα ότι τους ενδιαφέρει πολύ το ζήτημα του Ωδείου.
Δύο πράγματα ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικά: Το πρώτο, όσοι πήγαν να ακούσουν Μπαχ συγκεκριμένα έμειναν με την ελπίδα, γιατί μόνο Μπαχ δεν περιελάμβανε το πρόγραμμα. Το δεύτερο, ότι στην εκδήλωση δεν ακούστηκαν καθόλου έγχορδα! Είχαμε πιάνα, φλάουτο, σαξόφωνα, όμποε, κλαρινέτο και φωνή, αλλά κανένα έγχορδο! Αυτό είναι διασκεδαστικό, γιατί έτσι μοιάζει το Ωδείο να μην έχει καθόλου μαθήματα εγχόρδων, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Καθότι όμως γνωρίζω πως όλοι οι καθηγητές είχαν πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή τους να προετοιμάσουν κάτι για την συναυλία, εγώ προσωπικά το αποδίδω εκεί και όχι ότι υπήρχε έλλειψη προθυμίας ή ρεπερτορίου (αυτό κι αν ήταν...)
Το πρόγραμμα που παρουσίασαν οι καθηγητές του Ωδείου - Νίκος Τασόπουλος, πιάνο, Γιώργος Καζίκος, κλαρινέτο, Ματούλα Χατζή, φλάουτο, Ευτυχία Βενιωτά, πιάνο, Νάντια Φιόρου, τραγούδι, Κατερίνα Σακέττα, πιάνο, Γιώργος Λυγερίδης, άλτο σαξόφωνο, Ρέα Γκούγκα, πιάνο, Κωστής Χασιώτης, όμποε, Θεόφιλος Σωτηριάδης, σαξόφωνο, Ερατώ Αλακιοζίδου, πιάνο, Λίλια Βασιλειάδου και Μάρθα Ιωαννίδου, πιάνο - ήταν εξαιρετικό και πάνω από όλα, πρωτότυπο. Η απόφασή τους να επικεντρωθούν σε ένα σύγχρονο κυρίως ρεπερτόριο (από Rachmaninov και Grieg μέχρι Widmann και Yoshimatsu και από Αστρινίδη μέχρι Σιέμπη και Χατζηλεοντιάδη) ήταν τολμηρή, αλλά απέδωσε τα μέγιστα γιατί απλούστατα έδειξε ξεκάθαρα ότι το Κ.Ω.Θ. δεν ακολουθεί μόνο την πεπατημμένη οδό, αλλά βρίσκεται και δίπλα στην μοντέρνα μουσική. Τα κομμάτια ήταν όλα πολύ απαιτητικά και δεξιοτεχνικά και οι καθηγητές τα ερμήνευσαν με πολύ κέφι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι δικαίως βρίσκονται στο Κ.Ω.Θ., αφού ούτε το ταλέντο τους λείπει, ούτε το μεράκι! Την μουσική συνόδευε και μια παρουσίαση PowerPoint της καθηγήτρια Evelin Voigtmann, η οποία παρουσίαζε όλη την ιστορία του Ωδείου από τις αρχές του μέχρι σήμερα, τόσο μέσα από ιστορικά ντοκουμέντα που μπορεί κανείς να βρει στο ηλεκτρονικό αρχείο του Ωδείου (www.odiokrat.gr), όσο και από άρθρα του παρελθόντος που έδειξαν ότι για άλλη μια φορά η Ιστορία επαναλαμβάνεται...
Το μουσικό κομμάτι της βραδιάς συμπληρώθηκε και από ορισμένα πολύ έξυπνα και to the point σκετς, τα οποία ερμήνευσαν οι ίδιοι οι καθηγητές την ώρα της συναυλίας. Από την διακοπή ενός κομματιού στην μέση, γιατί η ερμηνεύτρια ένιωθε απελπισμένη, μέχρι το πρώτο σκετς με τα "Διαμαρτύρομαι!" και από την παράφωνη αρχή του Mozart-Grieg, στην στεναχωρημένη ανακοίνωση ότι "εμάς μας πετάξανε έξω..." όλα λειτούργησαν όπως έπρεπε και το κοινό ενθουσιάστηκε, ανταμοίβοντας την φαντασία των καλλιτεχνών με τεράστιο χειροκρότημα.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στον προαύλιο χώρο του Ωδείου, όπου και παίχτηκε το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς. Στην συνέχεια, κοινό και καλλιτέχνες απόλαυσαν, στην σκιά του τεράστιου πανό με την λέξη "ΑΠΕΡΓΙΑ" που κρεμόταν από το μπαλκόνι, τα κρασιά που χορήγησε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Κ.Ω.Θ., που πάντοτε στηρίζει τις προσπάθειες και κινητοποιήσεις των καθηγητών, συζητώντας τα προβλήματα του ιδρύματος, αλλά διασκεδάζοντας κιόλας μετά την επιτυχημένη αυτή βραδιά.
Εγώ, ως απλή ακροατής, συγχαίρω για άλλη μια φορά όλους τους συντελεστές, φανερούς και μη (γιατί και αυτοί υπήρχαν) και εύχομαι ολόψυχα να επαναληφθούν τέτοιου είδους συναυλίες - πλέον όμως όχι διαμαρτυρίας, αλλά επιτυχίας! Το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται, γιατί έτσι πρέπει.
Φιλικά,
η τοπική γλωσσοκοπάνα σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου