Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Επιστολή-αίτηση στήριξης του αγώνα του Κ.Ω.Θ.


Ο Θανάσης Παπαϊσίου γράφει:

Όταν τα κύτταρα ενός οργανισμού φθαρούν ανεπανόρθωτα, τότε ο οργανισμός πεθαίνει. Τα κύτταρα του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, οι μαθητές και οι εργαζόμενοι, έχουν πληγωθεί βαθιά και άγρια τον τελευταίο καιρό. Οι μη ανανεώσεις των συμβάσεων, η μειωμένη επιχορήγηση, η επιλεκτική αδιαφορία του αρμόδιου Υπουργείου Πολιτισμού έχουν συρρικνώσει και ακρωτηριάσει το Ωδείο, αλλά δεν το έχουν σκοτώσει. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Γιατί τα ζωτικά του όργανα, η καρδιά και ο εγκέφαλος είναι ζωντανά και εύρωστα. Η καρδιά και το μυαλό του Ωδείου είμαστε όλοι εμείς, οι καθηγητές, οι μαθητές, οι γονείς, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φίλοι του Ωδείου, οι άνθρωποι που το αγαπάμε και το πονάμε. Κι εμείς έχουμε τη βούληση να σώσουμε το Ωδείο. Κι όταν υπάρχει βούληση, τότε εμφανίζονται και επιλογές και λύσεις.
Στους παρακάτω συνδέσμους και ηλεκτρονικές διευθύνσεις μπορούμε να γράψουμε ένα υποστηρικτικό σχόλιο, να κάνουμε ένα ‘like’, ή έστω απλά να ενημερωθούμε για την πραγματική κατάσταση του Ωδείου.
Είναι καιρός να κάνουμε γνωστό σε όλους πως το Ωδείο δεν είναι μία ακόμη δημόσια υπηρεσία που πρέπει να τελεί υπό διωγμόν καθώς είθισται στη σύγχρονη Ελλάδα. Είναι το μοναδικό δημόσιο ωδείο της χώρας, η προσφορά της ίδιας της Ελλάδας στα Ελληνόπουλα που θέλουν να σπουδάσουν μουσική. Είναι ο χώρος όπου καλλιεργούνται ψυχές με αγάπη κι αυταπάρνηση. Δεν είναι τυχαίο που οι εδώ και ένα χρόνο απλήρωτοι καθηγητές συνεχίζουν το εκπαιδευτικό και καλλιτεχνικό τους έργο εντός του Ωδείου με αμείωτους και ίσως και αυξημένους ρυθμούς. Το κάνουν αυτό γιατί αγαπούν τα παιδιά, αγαπούν το Ωδείο, αγαπούν αυτό το οποίο ευλογήθηκαν στη ζωή τους να κάνουν, τη μουσική.
Σταματάμε λοιπόν να καθόμαστε δίπλα από το προσκέφαλο του ασθενή περιμένοντας το θάνατό του. Ξεκινάμε τις δράσεις με μια απλή αιμοδοσία αγάπης κι ενδιαφέροντος προς το Ωδείο. Ενημερωνόμαστε γι αυτό και κοινοποιούμε τα προβλήματά του σε όσους περισσότερους μπορούμε. Οι λύσεις μερικές φορές έρχονται από εκεί που δεν το περιμένουμε.

Με τιμή,
Θανάσης Παπαϊσίου
Καθηγητής του ακρωτηριασμένου δημόσιου Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου